obtineō, obtinēre, obtinuī, obtentum 'to have; to preserve, keep; to assert, show; to gain, obtain; to prevail, last, stand'

Link to Wiktionary

Indicative Singular Plural
first second third first second third
active present obtineō obtinēs obtinet obtinēmus obtinētis obtinent
imperfect obtinēbam obtinēbās obtinēbat obtinēbāmus obtinēbātis obtinēbant
future obtinēbō obtinēbis obtinēbit obtinēbimus obtinēbitis obtinēbunt
perfect obtinuī obtinuistī obtinuit obtinuimus obtinuistis obtinuērunt
pluperfect obtinueram obtinuerās obtinuerat obtinuerāmus obtinuerātis obtinuerant
future perfect obtinuerō obtinueris obtinuerit obtinuerimus obtinueritis obtinuerint
passive present obtineor obtinērēris obtinētur obtinēmur obtinēminī obtinentur
imperfect obtinēbor obtinēberis/e obtinēbitur obtinēbimur obtinēbiminī obtinēbuntur
future obtinēbar obtinēbāris/e obtinēbātur obtinēbāmur obtinēbāminī obtinēbantur
perfect obtentus sum obtentus es obtentus est obtentī sumus obtentī estis obtentī sunt
pluperfect obtentus eram obtentus erās obtentus erat obtentī erāmus obtentī erātis obtentī erant
future perfect obtentus erō obtentus eris obtentus erit obtentī erimus obtentī eritis obtentī erunt


Subjunctive Singular Plural
first second third first second third
active present obtineam obtineās obtineat obtineāmus obtineātis obtineant
imperfect obtinērem obtinērēs obtinēret obtinērēmus obtinērētis obtinērent
perfect obtinuerim obtinuerīs obtinuerit obtinuerīmus obtinuerītis obtinuerint
pluperfect obtinuissem obtinuissēs obtinuisset obtinuissēmus obtinuissētis obtinuissent
passive present obtinear obtineāris/e obtineātur obtineāmur obtineāminī obtineantur
imperfect obtinērer obtinērēris/e obtinērētur obtinērēmur obtinērēminī obtinērentur
perfect obtentus sim obtentus sīs obtentus sit obtentī sīmus obtentī sītis obtentī sint
pluperfect obtentus essem obtentus essēs obtentus esset obtentī essēmus obtentī essētis obtentī essent

Occurrences

  • obtinēre (Commentarii de Bello Gallico, Chapter 1, Section 5)